Kolejny temat finalisty nagrody Mies van der rohe, farma kolejowa i kolejny projekt, który jest bardzo socjalnym, mocno proekologloginym rozwiązaniem . Jak zwykle postaram się przenalizować w postaci pytań i przeszukiwań internetowych o co w tym projekcie chodzi, jaka filozofia i problemy za tym projektem stają.
Na ten projekt trzeba patrzeć na wielu płaszczyznach, a sama architektura w tym przypadku jest drugoplanowa. Bardziej ciekawe i nowatorski jest sposób budowania i relacji użytkowników (czytaj mieszkańców), którzy są uczestnikami procesu projektowego i budowlanego. interesujący jest też sposób własności lokali, ale powoli postaram się odkryć karty tego projektu. Znów staram się to zrobić na zasadzie kolarzu zdjęć i cytatów, słowa autorów i ludzi którzy bezpośrednio związani są z projektem, najbardziej zobrazują sam projekt ( tak mi się przynajmniej wydaje) . Przy ty temacie ważne jest też pokazać sam proces projektowy.
Ostania edycja konkursu architektonicznego nagrody Misa Van der Rohe dobiega powoli końca, Jury wyłoiło 5 finalistów. Obserwując tegoroczną i ostanią edycje widać kierunek w jakim idzie promocja europejskiej architektury. Ostatnim razem wygrał budynek, który jest adaptacją starego w nowe. w tym roku wśród finalistów dominują rozwiązania socjalne i z użyciem w dużej mierze drewna.
Na kanale youtube 3 część pojawiła się już z tydzień temu, na blogu jak zwykle opóźnienie, ale którtke podsumowanie i relacja z Time lapsa
Przez wiele lat do tych zadań używałem, pewnie jak wielu innych architektów takiego oprogramowania jak sketchup ( rewelacyjnego do plastycznej pracy nad projektem) . Dzisiaj w ogromnym stopniu zastąpiłem go blenderem. Blender daje mi ogromne możliwości swobody modowania i pracy nad pomysłem. a ostatecznie przy wykorzystaniu takiego pluginu jak Blender BIM ( też zupełnie darmowego), zapisanie informacji o budynku w tzw BIM-mie.
No właściwie dlaczego powstał ten projekt nowe Centrum Miasta Tychy, sokoro przez tyle lat nic się nie działo . Wydaje mi się, że miasto troszkę wystraszyło się zbulwersowanych mieszkańców i próbą sprzedaży terenów centrum pod działania deweloperów . To świadczy jak dużą siłę ma społeczeństwo , i jednak wspólnie w mniejszy lub większy sposób może wpływać na samorządy, żeby nie podejmowały katastroficznych decyzji. A w tym projekcie uwzględniono bardzo wiele uwag i wątpliwości mieszkańców.
Parking dla rowerów , czym tak naprawdę powinien być, bezdusznym miejscem, ze stertą rowerów, czy może jakiś hybrydą parkingu z przestrzenią publiczną, genialnie z tym tematem poradzili sobie architekci z COBE . Gdzie pod pagórkowatym placem, zlokalizowane zostały miejsca do parkowania dla 2000 rowerów. A Sam plac stał się niesamowitą przestrzenią publiczną dla studentów , amfiteatrem, miejscem do siedzenia i wystąpmy zieleni.
Na ten tydzień analizuje jak rower (hulajnoga), jest wstanie wpłynąć na dynamikę miasta, zakładam że konfrontacja samochód kontra rower w ścisłym centrum miasta wypada korzystniej rzecz roweru z kilku powodów.
Oczywiście są takie parametry które wygodniejsze są dla samochodu, np. pogoda, ale to też można jakoś zniwelować w przypadku roweru( od czego jest design). W Holandii krawaciarze mają specjalne kombinezony na rowery przeciwdeszczowe.
W tym tygodniu kilka projektów, w których podmiotem jest rower.
 |
| fot. Iwan Baan |
 |
| zdjęcia ze strony pracowni medusagroup |
 |
| zródło: MVRDV |
Ten dom (didden-village) z pracowni MVRDV, moim zdaniem jest świetną próbą dogęszczania miasta z jednej strony. z drugiej pokazania możliwości znalezienia jakościowej architektury w centrum miasta. Jakościowej zabudowy jednorodzinnej.
Zabudowy na dachu lub wykorzystujące w jakikolwiek sposób fasady budynków w celu optymalnego wykorzystania przestrzeni miasta, do stworzenia domu mieszkalnego i znalezienia kawałka swojego podpórka jest bardzo ciekawym kierunkiem poszukiwań nowych typologii zabudowy. Wydaje się, że jeszcze mało explorowanym. A wystarczy zastanowić się jak wiele możliwości tkwi w takich poszukiwaniach ( oczywiście abstrahując od czysto prawnych problemów takich działań). Wystarczy włączyć wyobraźnie i rozejrzeć się po swoim mieście, a może uda się odkryć potencjały budynków, które mogą przyjąć takie naroślą :)
cały projekt można obejrzeć na stronie pracowni
https://www.mvrdv.nl/projects/132/didden-village
 |
| fot. laurent the carniere |
Troszkę muszę zmienić temat , ale dalej w temacie gęstości miasta. A raczej szukania dziur w tej gęstości dla generowania własnej przestrzeni mieszkaniowej. W mieście wszędzie jest blisko. Blisko do pracy, blisko do szkoły, blisko do sklepu, blisko do rozrywki. Oczywiście w sensownie zaprojektowanym mieści. Mieszkać w takim mieście to duży komfort, ale też oszczędność czasu i oszczędność pieniędzy. Pisałem już o tym wcześniej, tracimy szmat czasu na komunikacje.
Paradox polega na tym, że budujemy swoje upragnione domy na obrzeżach miast i ok mamy swój kawałek zielnej trawki, mamy swój upragniony dom, mamy oddech i przestrzeń, ale wszędzie mamy daleko. Tracimy szmat czasu, żeby dojechać do pracy, szkoły, kina, basenu itp.
Więc pytanie na ten tydzień
 |
| BIG ARCHITEKCI |
Każda chwila spędzona na przemieszczaniu, się pomiędzy budynkami stanowi okazję do stworzenia więzi z innymi ludźmi.
Ulica przyjazna dla ludzi to niekoniecznie deptak, ulica przeznaczona dla różnych środków transportu może być dynamiczniejsza , kiedy podczas przemieszczania mieszkańcy wchodzą ze sobą w interakcje.
Dlatego odpowiednie proporcje ulicy do chodnika, oraz odpowiednio zastosowane strefy, mają ogromne znaczenie dla jakości ulicy.
Na świecie istnieją różne próby pogodzenia komunikacji kołowej z pieszą , raczej jest to robione na małą skale i ma bardziej wymiar eksperymentalny, poniżej kilka przykładów.
Dziś temat trudny, ale w jakimś stopniu trzeba się z nim zmierzyć. Samochody zdominowały nasze miasta, ustawiły bardzo mocno hierarchię na drogach, w których przechodzień zawsze, stawiany jest na straconej pozycji. Parkingi zabierają przestrzeń dla rekreacji i zabaw dzieci. Ilość samochodów rośnie, a ja chcę się zastanowić jak zminimalizować jego negatywny wpływ na, życie w mieście. I tu na pewno są dwa duże zagadnienia:
1. Dojazdy - sieć dróg, optymalizacja dojazdowa, kolizję z
ruchem pieszym itp
2. Parkingi - jak rozwiązań parkingi, żeby nie zabierały
bezcennej przestrzeni publicznej. Jakby nie patrzeć, parking obniża, wartość
przestrzeni publicznej
Nie może być tak, że garaż zajmuje w dużej mirze przestrzeń
parteru, i przestrzeń tzw. Styku ulicy z fasadą. Tracimy w takim przypadku
jedną z ważniejszych elementów, którymi możemy mieć wpływ na jakość przestrzeni
publicznej na rzecz samochodów . Ulica też nie powinna rozcinać placu od
fasady, bo jakość placu też będzie ułomna.
Wykorzystam i
zacytuje tu skalę, która została opracowana w Sztokholmie w 1990 roku, a
służyła do i oceny jakości parterów
budynków . Dzięki tej skali próbowano ocenić jakość dzielnic w Sztokholmie i
opracować program naprawy.
Wąskie
fronty, dużo drzwi (15-20 drzwi na 100 m), duże zróżnicowane funkcje brak
ślepych i niewiele pasywnych frontów, dobre detale i materiały
Stosunkowo
niewielkie fronty (10-14 drzwi na 100 m) , pewna różnorodność funkcji niewiele
ślepych i pasywnych frontów
Szerokie i
wąskie fronty (6-10 drzwi na 100 m) niewielka różnorodność funkcji, czasem
ślepe i pasywne fronty
Szerokie
fronty, mało drzwi (2-5 drzwi na 100 m) niemal brak zróżnicowania funkcji,
wiele ślepych lub nieinteresujący frontów, niewiele lub brak detali
Szerokie
fronty , niewiele lub brak drzwi (0-2 drzwi na 100m), niewidoczna różnorodność
funkcji, ślepe lub pasywne fronty , jednorodne elewacje, brak detali i innych
przyciągających wzrok elementów.
Styk budynku z chodnikiem jest bardzo ważny dla jakości generowanej przestrzeni publicznej .Aktywny parter może pomieścić wiele funkcji i sprawić, że więcej ludzi będzie spędzać czas na poziomie ulicy. Oczywiście nie muszą to być sklepy, ale również biura, restauracje, muzea itp. funkcje .Dla mnie w kontekście parteru jest ważne experymentowanie z łączeniem funkcji.
Nie jest powiedziane, że parter usługowy musi zajmować
całą powierzchnie
Najmniejszy możliwy wymiar parteru to 25 x60 cm. To wymiar
który umożliwi w fasadzie zrobienie półki umożliwiającej stworzenie mikro
biznesu ( kiosku itp. ), aktywną krawędź może stanowić również ławka
odpowiednio wkomponowana w fasadę.
Przestrzeń o głębokości od 1-2 m. wystarczający na
przestrzeń dla sprzedawcy i okienko w którym można sprzedawać gazety lody kawę.
Lokale tego typu aktywnie wykorzystują przestrzeń ulicy poprzez aranżowanie jej
stolikami ławkami i innymi elementami małej architektury.
Sklep Prady zaprojektowany przez biuro OMA w Los Angeles, jest bardzo ciekawym przykładem, w którym ulica staje się częścią sklepu, przynajmniej takie było koncepcyjne założenie projektowe. Projekt jest świetnym przykładem na zagospodarowanie styku ulicy z fasadą Projekt poprzez stworzenie podcienia poszerza przestrzeń chodnika a co za tym idzie tworzy przestrzeń przed sklepem. To jest coś czym powinna być przestrzeń na styku ulicy i fasady, pewnego rodzaju zabawą przestrzenną..
Kwartał może mieć charakter jednorodny ( jeden właściciel i jeden projektant), lub różnorodny ( wielu właścicieli i wielu projektantów ). Rozważam plusy/minusy takich rozwiązań.
Temat powinienem opublikować już dawno, ale gdzieś to umknęło.
Mam wiele zastrzeżeń i przede wszystkim obaw, co działań miasta Tychy w kwestii pomysłów na zagospodarowanie terenów centrum miasta. Działania te a dokładnie pomysł sprzedaży działek w ręce prywatne mogą zablokować całkowicie możliwości tworzenie centralnej części miasta, w sposób przyjazny mieszkańcom. Dlatego pozwoliłem sobie na drobny szkic.
Szkicowy projekt miał być słowem w dyskusji (opublikowany na grupie) , że większość terenu centrum Tychów jest w rękach prywatnych. I miasto ma związane ręce przy możliwościach jego zagospodarowania. Ale moim zdaniem w rękach miast jest pokaźna część terenu, którym można wiele osiągnąć.
Pozwoliłem sobie wykonać małe studium (nie traktować proszę tego jako projekt,), a które jasno pokazuje możliwości, jakimi można iść. Moim zdaniem teren należący do miasta jest na tyle duży, że to miasto może rozdawać karty.
Krótko o założeniach:
Potencjalny
projekt może kontynuować zaczęta os od City point tworząc pac przed kościołem
(ten kwartał już jest wyznaczony, wystarczy spojrzeć na mapy googlowe) i deptak
zmierzający w kierunku zielonej osi. Przy granicy prywatne / publiczne może
powstać kolejny plac i kolejny na zielonej osi, wszystkie 3 place połączone
pasażami. Wystarczy wyznaczyć nieprzekraczalne linie zabudowy, żeby kontrolować
ta strukturę. Tym samym gdy zostanie wybudowana zabudowa na terenie prywatnym,
dopełni przestrzeń przestrzeń(miasto wcale nie musi wykupywać od nikogo
gruntów).
Różnorodność jest kluczem do braku nudy. Już w średniowieczu
parcelacja kwartałów miejskich tworzyła różnorodne fasady. Parcelacja kwartału daje
możliwość realizacji inwestycji przez różnych właścicieli, zatrudniając przy
tym. różnych architektów. To daje możliwość ogromnej różnorodności miasta.
Przede wszystkim daje możliwość realnych ram realizacji inwestycji.
Jedno co mnie zastanawia, to pytanie jak wykorzystać potencjał dziedzińca. Czuję że dziedziniec skrywa w sobie przeogromny potencjał dla funkcji, która nie wymaga światła słonecznego(tj, galerie, obiekty sportowe, przemysł itp.). A dach można wykorzystać jako przestrzeń dla mieszkańców.
Zadałem sobie pytanie czy proporcje kwartału na Manhattanie
i Barcelonie to przypadek, czy jednak wymiary, które zostały tam przyjęte mają
jakieś znaczenie, otóż analizując coś takiego jak ludzka skala, proporcje
kwartałów dopasowane do ludzkich zmysłów i zachowań. To przede wszystkim skala
odległości, w której jesteśmy w stanie rozpoznać osobę z odległości. (jesteśmy
w stanie kogoś rozpoznać po sylwetce i w miarę zmniejszania odległości detale
twarzy itd.) wymiar ten nie przekracza 100 m. Większość rynków dawnych nie
przekracza tych wymiarów, a jeśli je przekracza to na rynku pojawia się element
architektoniczny zmniejszający skale. I Manhattan i Barcelona oscylują tymi
zakresami przestrzeni. Dla komfortowego użytkowania placu, skweru itp. powinna
być zachowana zasada ograniczenia przestrzeni w wymiarze ludzkim. Ludzie czują
się lepiej jeśli przebywają w pokoiku urbanistycznym (plac), w którym nawzajem
mogą się rozpoznawać.
Te dwa
budynki i filharmonia Szczecińska i budynek muzeum i plac to ikony Polskiej
architektury, ale nie dla tego tu je wrzucam. Te dwa budynki pokazują między sobą
świetną interakcje, to jest to o co mi chodzi w szachownicy. A sam budynek muzeum
jest świetnym przykładem multifunkcjonalnej ( muzeum + plac) przestrzeni pustki
(oczywiście w pozytywnych słowa tego znaczeniu) w mieście szachownicowym.
To projekt tymczasowej galerii, która co roku projektowana
jest przez innego projektanta . Pokazuje projekt autorstwa Herzog & de Meuron i Ai Weiwei , bo to
świetny przykład parkowego rozwiązania, który jednocześnie generuje fajną
przestrzeń publiczną . Między innymi tak widzę przestrzeń zieloną przy mieście
szachownicowym. Przez niska zabudowę można też generować fajną przyjazną
przestrzeń publiczną, w zestawieniu z mocną gęstą zabudową może dać ciekawy
efekt pauzy i nadać rytmu strukturze miasta . Rytm w architekturze i urbanistyce
ma kolosalne znaczenie.
Dojścia i dojazdy
§ 14.
1.11)
Do działek budowlanych oraz do budynków i urządzeń z nimi związanych należy zapewnić dojście i dojazd umożliwiający dostęp do drogi publicznej, odpowiednie do przeznaczenia i sposobu ich użytkowania oraz wymagań dotyczących ochrony przeciwpożarowej, określonych w przepisach odrębnych. Szerokość jezdni stanowiącej dojazd nie może być mniejsza niż 3 m.
Dzisiaj, krótka schemat działania miasta na szachownicy, w następnych wpisach pokaże przykłady jak mogło by funkcjonować strefa zielona i strefa multifunkcjonalnego bloku.
Dla mnie rodzi się pytanie czy istnieje takie rozwiązanie który pogodzi dwie koncepcje urbanistyczne, tzn. mocna kartezjańska siatka i zielona zabudowa. Jak zbudować strukturę, która będzie jednym i drugim,
I to co mi ostatnio chodzi po głowie to miasto w kształcie szachownicy, z przeplecionymi terenami zieleń intensywną zabudową kwartałową. Wydaje mi się że taki układ daje wiele możliwości budowy ciekawej i funkcjonalnej struktury miejskiej.
Wyobraźmy sobie teraz, że to co jest budynkiem jest tak naprawdę multifunkcjonalną jednostką ( połączniem mieszkaniówki, biur , szkoły, teatru, muzeum itp. )
Wyobraźmy sobie że to co zielone to nie tylko park, ale
również plac, jakaś luźni zabudowa, generalnie jakaś forma przestrzeni
publicznej, która może być zdefiniowana różnie, ale zawsze według pewnych
określonych ram intensywności.
Dziś na warsztat wziąłem rozdział 4 warunków technicznych i miejsca do gromadzenia odpadów stałych
Miejsca gromadzenia odpadów stałych
§ 22.
1. Na działkach budowlanych należy przewidzieć miejsca na pojemniki służące do czasowego gromadzenia odpadów stałych, z uwzględnieniem możliwości ich segregacji. 2. Miejscami, o których mowa w ust. 1, mogą być:
1) zadaszone osłony lub pomieszczenia ze ścianami pełnymi bądź ażurowymi;
2) wyodrębnione pomieszczenia w budynku, mające posadzkę powyżej poziomu nawierzchni dojazdu środka transportowego odbierającego odpady, lecz nie wyżej niż 0,15 m, w tym także dolne komory zsypu z bezpośrednim wyjściem na zewnątrz, zaopatrzonym w daszek o wysięgu co najmniej 1 m i przedłużony na boki po co najmniej 0,8 m, mające ściany i podłogi zmywalne, punkt czerpalny wody, kratkę ściekową, wentylację14) oraz sztuczne oświetlenie;
3) utwardzone place do ustawiania kontenerów z zamykanymi otworami wrzutowymi;
4)
15) utwardzone place z nadziemnymi otworami wrzutowymi i podziemnymi lub częściowo podziemnymi kontenerami.
3. Między wejściami do pomieszczeń lub placami, o których mowa w ust. 2, a miejscem dojazdu samochodów śmieciarek wywożących odpady powinno być utwardzone dojście, umożliwiające przemieszczanie pojemników na własnych kołach lub na wózkach. 4. Miejsca do gromadzenia odpadów stałych przy budynkach wielorodzinnych powinny być dostępne dla osób niepełnosprawnych.
§ 23.16)
1. Odległość miejsc do gromadzenia odpadów stałych, o których mowa w § 22 ust. 2 pkt 1, 3 i 4, powinna wynosić co najmniej:
1) 10 m – od okien i drzwi do budynków z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi;
2) 3 m – od granicy działki budowlanej;
3) 10 m – od placu zabaw dla dzieci, boisk dla dzieci i młodzieży oraz miejsc rekreacyjnych, o których mowa w § 40. 2. Zachowanie odległości, o której mowa w ust. 1 pkt 2, nie jest wymagane, jeżeli miejsca te stykają się z podobnymi miejscami na działce sąsiedniej.
Wojny światowe 20 wieku, rozwój przemysłu, pojawienie się samochodu, duże migracje ludzi ze wsi do miast. Miało ogromy wpływ na obniżenie się standardu życia w mieście. Miasto zaczynało być ciasne. Stanowiło to ogromy problem ówczesnych miast. To było główną przyczyną rewolucji jaka nastąpiła w myśleniu o mieście i jej konstrukcji i zerwaniu z gęstą siatką na rzecz otwartych wręcz parkowych rozwiązań z ludno porozrzucanymi blokami . I mimo czasem błędnych założeń głownie w skali człowieka i relacji miedzy ludźmi. To musiało się wydarzyć, żebyśmy mogli z urbanistyką miejską pójść dalej
Siatka hippodamejska dała podwaliny pod powstanie wielu
miast, nawet miast, które zdecydowanie łamią jej zasady (musiały mieć jakiś
wzorzec, który mogą złamać) . Racjonalny układ ulic, który został zastosowany w
miastach starożytnej Grecji a który powtarza się i w Barcelonie i na Manhattanie jest bardzo
demokratycznym układem umożliwiającym korzystanie
z miasta różnym klasą społecznym na tych samych zasadach. Żadna fasada i żadna
ulica nie jest faworyzowana, nie tworzą się enklawy dla lepszych i gorszych.
Historie budynków rozgrywają się w obrębie kwartału. A co najważniejsze
regularna siatka daje poczucie matematycznego porządku urbanistycznego i daje
możliwość dla większej swobody experymentowania z architekturą kwartału ( szczególnie
mocno widać to na Manhattanie ).
Tu troszkę poczytuję z „Delirycznego Nowego Jorku” – Rema Koolhaasa
Barcelona ma bardzo wyrazisty układ miasta, którego plany powstały pod koniec 1859 roku. Dzisiejszy układ urbanistyczny miasta stworzył
Ildefons Cerdà. przez rygorystyczny układ urbanistyczny, można było wytworzyć
bardzo intensywność zabudowę, co ciekawe to założenie modernistyczne,
które jak najbardziej odnajduje się w dzisiejszych czasach.
§ 13.
Dzisiaj znów MVRDV :) , ale co zrobić , mało pracowni experymentuje z miksowaniem przestrzeni, a MVRDV robi to wyśmienicie, dlatego często będę cytował ich projekty a tym blogu.
Pokazuje tą mieszkaniówkę, głownie dla tego, żę wykorzystuje bardzo dużą intensywność
zabudowy, działka maksymalnie wykorzystana, ale przez te pokoiki zewnętrze,
które świadomie zostały zastosowane otwiera się na pobliski park i daje mieszkańcom fajną półpubliczną
przestrzeń. To nic innego jak współczesna interpretacja dziedzińca.
Są pracownie które experymentują z przestrzeniami. Które
definiują wszystko na nowo próbując dostosować funkcje do nowych czasów. Taka
pracownia jędrna pewno MVRDV. W 2005 powstaje Mirador ich autorstwa .
Taki odwrócony kwartał zabudowy. Gdzie klasyczny dziedziniec przyjął inna, ale
tożsama funkcje. Tu przestrzeń półprywatna zyskuje dodatkowo fantastyczny
widok, co nie jest możliwe przy klasycznym dziedzińcu.
W naszej codziennej przestrzeni mieszkaniowej można wyróżnić 3 zasadnicze przestrzenie.
Przestrzeń prywatna - najbardziej intymna przestrzeń,
przestrzeń naszych domów, naszym mieszkań
Przestrzeń półprywatna – przestrzeń, której ostatnimi czasy
w urbanistyce miasta moim zdaniem najbardziej się dostało. A jest niezwykle
ważna dla zdrowych relacji z otoczeniem, w którym się mieszka
Przestrzeń publiczna – przestrzeń, która jest ogólnie
dostępna
Czy ktoś kiedyś policzył jaki czas w ciągu dnia
spędzamy na dojazdy? ( dojazdy do pracy, dojazdy do szkoły, dojazdy na zakupy )
Jako społeczeństwo zmultiplikowaliśmy czas jak potrzebujemy, żeby dostać się w dane miejsc . np. wszystkie
galerie handlowe wyrzucane są poza miasto, co zmusza nas do poświęcenia
kolejnej godzinny, żeby tam dotrzeć.
Pracujemy coraz dalej, dzieci wozimy do przedszkoli lub szkoły coraz dalej
.
Jaki jest tego skutek?
po 1. dużą część czasu spędzamy w komunikacji (nawet kilka
godzin dziennie)
po2. powszechne są zakorkowane miasta
po3. korki powodują smog, nie sprzyja to mikroklimatowi
miasta
po4. nie mamy czasu dla rodziny ( ten czas spędzamy w
komunikacji)
Dlatego od jakiegoś czasu publikuje przykłady projektów,
które multiplikują i mieszają różne funkcje.
Dla mnie miasto powinno być BLIŻEJ , powinno bardziej intensywne
( w zabudowie i relacjach miedzy ludźmi). Co w takim wypadku oznacza to BLIŻEJ ?
Wyobraźmy sobie taki scenariusz.( to jest scenariusz mojego
aktualnego sposobu życia )
Mieszkam w Tychach przy samym placu Baczyńskiego, Tu miasto
jest naprawdę blisko, mogę wstać rano i pójść do najbliższej piekarni po
pieczywo, skoczyć na targ (4 minuty drogi) po warzywa i jajka . wrócić
wyszykować dzieci do szkoły czy przedszkoli( szkołę i przedszkole praktycznie
widzę z okna ) , pójść po biegać i po tym wszystkim mieć chwilę czasu na kawę
na tarasie przed pójściem do pracy ( jest godzinna 9) . Prace też mam blisko , na
tym samym piętrze drzwi obok.
W odległości max 10 minut mam większość niezbędnych sklepów
i usług . Jest też plac Baczyńskiego, który w Tychach jako jedyne miejsce
sprawdza się rewelacyjnie jako przestrzeń publiczna .
To że mam wszystko blisko, sprawia że nie tracę czasu na
dojazdy, czuje się przez to bardziej „eko”, ale przede wszystkim zaoszczędzony
czas mogę poświęcić dla swojej rodzinny lub na inne ciekawe zainteresowania.
Miasto, żeby było byś ekologiczne i nie anonimowe musi być intensywne
a niezbędne usługi muszą być dostępne w zasięgu kilku kroków.
Parkingi i garaże dla samochodów
§ 18. 1. Zagospodarowując działkę budowlaną, należy urządzić, stosownie do jej przeznaczenia i sposobu zabudowy, stanowiska postojowe dla samochodów użytkowników stałych i przebywających okresowo, w tym również stanowiska postojowe dla samochodów, z których korzystają osoby niepełnosprawne. 2. Liczbę stanowisk postojowych i sposób urządzenia parkingów należy dostosować do wymagań ustalonych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego albo w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, z uwzględnieniem potrzebnej liczby stanowisk, z których korzystają osoby niepełnosprawne.
§ 19.
1. Odległość stanowisk postojowych, w tym również zadaszonych, oraz otwartych garaży wielopoziomowych od: placu zabaw dla dzieci, boiska dla dzieci i młodzieży, okien pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi w budynku opieki zdrowotnej, w budynku oświaty i wychowania, w budynku mieszkalnym, w budynku zamieszkania zbiorowego, z wyjątkiem: hotelu, motelu, pensjonatu, domu wypoczynkowego, domu wycieczkowego, schroniska młodzieżowego i schroniska, nie może być mniejsza niż:
1) dla samochodów osobowych:
a) 7 m – w przypadku parkingu do 10 stanowisk postojowych włącznie,
b) 10 m – w przypadku parkingu od 11 do 60 stanowisk postojowych włącznie,
c) 20 m – w przypadku parkingu powyżej 60 stanowisk postojowych;
BLISKO - znaczy dostępne.
W mieście możemy to zrealizować multiplikując budynki i urbanistykę w mieszanki funkcjonalne. Takie projekty powstają coraz częściej, dziś jako przykład posłuży mi projektem pracowni BIG .Tego typu projekty przede wszystkim przecierają szlaki , w których mieszanie funkcji definiuje na nowo typologie budynku. BIG bardzo sprytnie połączył funkcje spalarni śmieci, z ciepłownią oraz wykorzystał dach na dodatkową funkcję stoku narciarskiego i parku.
Takie działanie
jest również zasadne ekonomicznie, piąta fasada (dach) jest zagospodarowany i
użytkowany.
a tu na stronie BIG można zobaczyć prezentacje
https://big.dk/#projects-arc
