Kolejny temat finalisty nagrody Mies van der rohe, farma kolejowa i kolejny projekt, który jest bardzo socjalnym, mocno proekologloginym rozwiązaniem . Jak zwykle postaram się przenalizować w postaci pytań i przeszukiwań internetowych o co w tym projekcie chodzi, jaka filozofia i problemy za tym projektem stają.
Na ten projekt trzeba patrzeć na wielu płaszczyznach, a sama architektura w tym przypadku jest drugoplanowa. Bardziej ciekawe i nowatorski jest sposób budowania i relacji użytkowników (czytaj mieszkańców), którzy są uczestnikami procesu projektowego i budowlanego. interesujący jest też sposób własności lokali, ale powoli postaram się odkryć karty tego projektu. Znów staram się to zrobić na zasadzie kolarzu zdjęć i cytatów, słowa autorów i ludzi którzy bezpośrednio związani są z projektem, najbardziej zobrazują sam projekt ( tak mi się przynajmniej wydaje) . Przy ty temacie ważne jest też pokazać sam proces projektowy.
Ostania edycja konkursu architektonicznego nagrody Misa Van der Rohe dobiega powoli końca, Jury wyłoiło 5 finalistów. Obserwując tegoroczną i ostanią edycje widać kierunek w jakim idzie promocja europejskiej architektury. Ostatnim razem wygrał budynek, który jest adaptacją starego w nowe. w tym roku wśród finalistów dominują rozwiązania socjalne i z użyciem w dużej mierze drewna.
Na kanale youtube 3 część pojawiła się już z tydzień temu, na blogu jak zwykle opóźnienie, ale którtke podsumowanie i relacja z Time lapsa
Przez wiele lat do tych zadań używałem, pewnie jak wielu innych architektów takiego oprogramowania jak sketchup ( rewelacyjnego do plastycznej pracy nad projektem) . Dzisiaj w ogromnym stopniu zastąpiłem go blenderem. Blender daje mi ogromne możliwości swobody modowania i pracy nad pomysłem. a ostatecznie przy wykorzystaniu takiego pluginu jak Blender BIM ( też zupełnie darmowego), zapisanie informacji o budynku w tzw BIM-mie.
Parking dla rowerów , czym tak naprawdę powinien być, bezdusznym miejscem, ze stertą rowerów, czy może jakiś hybrydą parkingu z przestrzenią publiczną, genialnie z tym tematem poradzili sobie architekci z COBE . Gdzie pod pagórkowatym placem, zlokalizowane zostały miejsca do parkowania dla 2000 rowerów. A Sam plac stał się niesamowitą przestrzenią publiczną dla studentów , amfiteatrem, miejscem do siedzenia i wystąpmy zieleni.
 |
| fot. Iwan Baan |
 |
| zdjęcia ze strony pracowni medusagroup |
 |
| zródło: MVRDV |
Ten dom (didden-village) z pracowni MVRDV, moim zdaniem jest świetną próbą dogęszczania miasta z jednej strony. z drugiej pokazania możliwości znalezienia jakościowej architektury w centrum miasta. Jakościowej zabudowy jednorodzinnej.
Zabudowy na dachu lub wykorzystujące w jakikolwiek sposób fasady budynków w celu optymalnego wykorzystania przestrzeni miasta, do stworzenia domu mieszkalnego i znalezienia kawałka swojego podpórka jest bardzo ciekawym kierunkiem poszukiwań nowych typologii zabudowy. Wydaje się, że jeszcze mało explorowanym. A wystarczy zastanowić się jak wiele możliwości tkwi w takich poszukiwaniach ( oczywiście abstrahując od czysto prawnych problemów takich działań). Wystarczy włączyć wyobraźnie i rozejrzeć się po swoim mieście, a może uda się odkryć potencjały budynków, które mogą przyjąć takie naroślą :)
cały projekt można obejrzeć na stronie pracowni
https://www.mvrdv.nl/projects/132/didden-village
 |
| fot. laurent the carniere |
Troszkę muszę zmienić temat , ale dalej w temacie gęstości miasta. A raczej szukania dziur w tej gęstości dla generowania własnej przestrzeni mieszkaniowej. W mieście wszędzie jest blisko. Blisko do pracy, blisko do szkoły, blisko do sklepu, blisko do rozrywki. Oczywiście w sensownie zaprojektowanym mieści. Mieszkać w takim mieście to duży komfort, ale też oszczędność czasu i oszczędność pieniędzy. Pisałem już o tym wcześniej, tracimy szmat czasu na komunikacje.
Paradox polega na tym, że budujemy swoje upragnione domy na obrzeżach miast i ok mamy swój kawałek zielnej trawki, mamy swój upragniony dom, mamy oddech i przestrzeń, ale wszędzie mamy daleko. Tracimy szmat czasu, żeby dojechać do pracy, szkoły, kina, basenu itp.
Więc pytanie na ten tydzień
 |
| BIG ARCHITEKCI |
Każda chwila spędzona na przemieszczaniu, się pomiędzy budynkami stanowi okazję do stworzenia więzi z innymi ludźmi.
Ulica przyjazna dla ludzi to niekoniecznie deptak, ulica przeznaczona dla różnych środków transportu może być dynamiczniejsza , kiedy podczas przemieszczania mieszkańcy wchodzą ze sobą w interakcje.
Dlatego odpowiednie proporcje ulicy do chodnika, oraz odpowiednio zastosowane strefy, mają ogromne znaczenie dla jakości ulicy.
Na świecie istnieją różne próby pogodzenia komunikacji kołowej z pieszą , raczej jest to robione na małą skale i ma bardziej wymiar eksperymentalny, poniżej kilka przykładów.
