Ostania edycja konkursu architektonicznego nagrody Misa Van der Rohe dobiega powoli końca, Jury wyłoiło 5 finalistów. Obserwując tegoroczną i ostanią edycje widać kierunek w jakim idzie promocja europejskiej architektury. Ostatnim razem wygrał budynek, który jest adaptacją starego w nowe. w tym roku wśród finalistów dominują rozwiązania socjalne i z użyciem w dużej mierze drewna.
Zadałem sobie pytanie czy proporcje kwartału na Manhattanie
i Barcelonie to przypadek, czy jednak wymiary, które zostały tam przyjęte mają
jakieś znaczenie, otóż analizując coś takiego jak ludzka skala, proporcje
kwartałów dopasowane do ludzkich zmysłów i zachowań. To przede wszystkim skala
odległości, w której jesteśmy w stanie rozpoznać osobę z odległości. (jesteśmy
w stanie kogoś rozpoznać po sylwetce i w miarę zmniejszania odległości detale
twarzy itd.) wymiar ten nie przekracza 100 m. Większość rynków dawnych nie
przekracza tych wymiarów, a jeśli je przekracza to na rynku pojawia się element
architektoniczny zmniejszający skale. I Manhattan i Barcelona oscylują tymi
zakresami przestrzeni. Dla komfortowego użytkowania placu, skweru itp. powinna
być zachowana zasada ograniczenia przestrzeni w wymiarze ludzkim. Ludzie czują
się lepiej jeśli przebywają w pokoiku urbanistycznym (plac), w którym nawzajem
mogą się rozpoznawać.
Barcelona ma bardzo wyrazisty układ miasta, którego plany powstały pod koniec 1859 roku. Dzisiejszy układ urbanistyczny miasta stworzył
Ildefons Cerdà. przez rygorystyczny układ urbanistyczny, można było wytworzyć
bardzo intensywność zabudowę, co ciekawe to założenie modernistyczne,
które jak najbardziej odnajduje się w dzisiejszych czasach.