Parking dla rowerów , czym tak naprawdę powinien być, bezdusznym miejscem, ze stertą rowerów, czy może jakiś hybrydą parkingu z przestrzenią publiczną, genialnie z tym tematem poradzili sobie architekci z COBE . Gdzie pod pagórkowatym placem, zlokalizowane zostały miejsca do parkowania dla 2000 rowerów. A Sam plac stał się niesamowitą przestrzenią publiczną dla studentów , amfiteatrem, miejscem do siedzenia i wystąpmy zieleni.
 |
| fot. Iwan Baan |
 |
| zdjęcia ze strony pracowni medusagroup |
 |
| zródło: MVRDV |
Ten dom (didden-village) z pracowni MVRDV, moim zdaniem jest świetną próbą dogęszczania miasta z jednej strony. z drugiej pokazania możliwości znalezienia jakościowej architektury w centrum miasta. Jakościowej zabudowy jednorodzinnej.
Zabudowy na dachu lub wykorzystujące w jakikolwiek sposób fasady budynków w celu optymalnego wykorzystania przestrzeni miasta, do stworzenia domu mieszkalnego i znalezienia kawałka swojego podpórka jest bardzo ciekawym kierunkiem poszukiwań nowych typologii zabudowy. Wydaje się, że jeszcze mało explorowanym. A wystarczy zastanowić się jak wiele możliwości tkwi w takich poszukiwaniach ( oczywiście abstrahując od czysto prawnych problemów takich działań). Wystarczy włączyć wyobraźnie i rozejrzeć się po swoim mieście, a może uda się odkryć potencjały budynków, które mogą przyjąć takie naroślą :)
cały projekt można obejrzeć na stronie pracowni
https://www.mvrdv.nl/projects/132/didden-village
 |
| fot. laurent the carniere |
Troszkę muszę zmienić temat , ale dalej w temacie gęstości miasta. A raczej szukania dziur w tej gęstości dla generowania własnej przestrzeni mieszkaniowej. W mieście wszędzie jest blisko. Blisko do pracy, blisko do szkoły, blisko do sklepu, blisko do rozrywki. Oczywiście w sensownie zaprojektowanym mieści. Mieszkać w takim mieście to duży komfort, ale też oszczędność czasu i oszczędność pieniędzy. Pisałem już o tym wcześniej, tracimy szmat czasu na komunikacje.
Paradox polega na tym, że budujemy swoje upragnione domy na obrzeżach miast i ok mamy swój kawałek zielnej trawki, mamy swój upragniony dom, mamy oddech i przestrzeń, ale wszędzie mamy daleko. Tracimy szmat czasu, żeby dojechać do pracy, szkoły, kina, basenu itp.
Więc pytanie na ten tydzień
 |
| BIG ARCHITEKCI |
Każda chwila spędzona na przemieszczaniu, się pomiędzy budynkami stanowi okazję do stworzenia więzi z innymi ludźmi.
Ulica przyjazna dla ludzi to niekoniecznie deptak, ulica przeznaczona dla różnych środków transportu może być dynamiczniejsza , kiedy podczas przemieszczania mieszkańcy wchodzą ze sobą w interakcje.
Dlatego odpowiednie proporcje ulicy do chodnika, oraz odpowiednio zastosowane strefy, mają ogromne znaczenie dla jakości ulicy.
Na świecie istnieją różne próby pogodzenia komunikacji kołowej z pieszą , raczej jest to robione na małą skale i ma bardziej wymiar eksperymentalny, poniżej kilka przykładów.
Dziś temat trudny, ale w jakimś stopniu trzeba się z nim zmierzyć. Samochody zdominowały nasze miasta, ustawiły bardzo mocno hierarchię na drogach, w których przechodzień zawsze, stawiany jest na straconej pozycji. Parkingi zabierają przestrzeń dla rekreacji i zabaw dzieci. Ilość samochodów rośnie, a ja chcę się zastanowić jak zminimalizować jego negatywny wpływ na, życie w mieście. I tu na pewno są dwa duże zagadnienia:
1. Dojazdy - sieć dróg, optymalizacja dojazdowa, kolizję z
ruchem pieszym itp
2. Parkingi - jak rozwiązań parkingi, żeby nie zabierały
bezcennej przestrzeni publicznej. Jakby nie patrzeć, parking obniża, wartość
przestrzeni publicznej
Nie może być tak, że garaż zajmuje w dużej mirze przestrzeń
parteru, i przestrzeń tzw. Styku ulicy z fasadą. Tracimy w takim przypadku
jedną z ważniejszych elementów, którymi możemy mieć wpływ na jakość przestrzeni
publicznej na rzecz samochodów . Ulica też nie powinna rozcinać placu od
fasady, bo jakość placu też będzie ułomna.
Wykorzystam i
zacytuje tu skalę, która została opracowana w Sztokholmie w 1990 roku, a
służyła do i oceny jakości parterów
budynków . Dzięki tej skali próbowano ocenić jakość dzielnic w Sztokholmie i
opracować program naprawy.
Wąskie
fronty, dużo drzwi (15-20 drzwi na 100 m), duże zróżnicowane funkcje brak
ślepych i niewiele pasywnych frontów, dobre detale i materiały
Stosunkowo
niewielkie fronty (10-14 drzwi na 100 m) , pewna różnorodność funkcji niewiele
ślepych i pasywnych frontów
Szerokie i
wąskie fronty (6-10 drzwi na 100 m) niewielka różnorodność funkcji, czasem
ślepe i pasywne fronty
Szerokie
fronty, mało drzwi (2-5 drzwi na 100 m) niemal brak zróżnicowania funkcji,
wiele ślepych lub nieinteresujący frontów, niewiele lub brak detali
Szerokie
fronty , niewiele lub brak drzwi (0-2 drzwi na 100m), niewidoczna różnorodność
funkcji, ślepe lub pasywne fronty , jednorodne elewacje, brak detali i innych
przyciągających wzrok elementów.
Sklep Prady zaprojektowany przez biuro OMA w Los Angeles, jest bardzo ciekawym przykładem, w którym ulica staje się częścią sklepu, przynajmniej takie było koncepcyjne założenie projektowe. Projekt jest świetnym przykładem na zagospodarowanie styku ulicy z fasadą Projekt poprzez stworzenie podcienia poszerza przestrzeń chodnika a co za tym idzie tworzy przestrzeń przed sklepem. To jest coś czym powinna być przestrzeń na styku ulicy i fasady, pewnego rodzaju zabawą przestrzenną..
Kwartał może mieć charakter jednorodny ( jeden właściciel i jeden projektant), lub różnorodny ( wielu właścicieli i wielu projektantów ). Rozważam plusy/minusy takich rozwiązań.
Te dwa
budynki i filharmonia Szczecińska i budynek muzeum i plac to ikony Polskiej
architektury, ale nie dla tego tu je wrzucam. Te dwa budynki pokazują między sobą
świetną interakcje, to jest to o co mi chodzi w szachownicy. A sam budynek muzeum
jest świetnym przykładem multifunkcjonalnej ( muzeum + plac) przestrzeni pustki
(oczywiście w pozytywnych słowa tego znaczeniu) w mieście szachownicowym.
To projekt tymczasowej galerii, która co roku projektowana
jest przez innego projektanta . Pokazuje projekt autorstwa Herzog & de Meuron i Ai Weiwei , bo to
świetny przykład parkowego rozwiązania, który jednocześnie generuje fajną
przestrzeń publiczną . Między innymi tak widzę przestrzeń zieloną przy mieście
szachownicowym. Przez niska zabudowę można też generować fajną przyjazną
przestrzeń publiczną, w zestawieniu z mocną gęstą zabudową może dać ciekawy
efekt pauzy i nadać rytmu strukturze miasta . Rytm w architekturze i urbanistyce
ma kolosalne znaczenie.
Dzisiaj, krótka schemat działania miasta na szachownicy, w następnych wpisach pokaże przykłady jak mogło by funkcjonować strefa zielona i strefa multifunkcjonalnego bloku.
Dla mnie rodzi się pytanie czy istnieje takie rozwiązanie który pogodzi dwie koncepcje urbanistyczne, tzn. mocna kartezjańska siatka i zielona zabudowa. Jak zbudować strukturę, która będzie jednym i drugim,
I to co mi ostatnio chodzi po głowie to miasto w kształcie szachownicy, z przeplecionymi terenami zieleń intensywną zabudową kwartałową. Wydaje mi się że taki układ daje wiele możliwości budowy ciekawej i funkcjonalnej struktury miejskiej.
Wyobraźmy sobie teraz, że to co jest budynkiem jest tak naprawdę multifunkcjonalną jednostką ( połączniem mieszkaniówki, biur , szkoły, teatru, muzeum itp. )
Wyobraźmy sobie że to co zielone to nie tylko park, ale
również plac, jakaś luźni zabudowa, generalnie jakaś forma przestrzeni
publicznej, która może być zdefiniowana różnie, ale zawsze według pewnych
określonych ram intensywności.
