Azuma House leży w rejonie zwanych “shitamachi” (dolne miasto) Osaki. Wśród tej robotniczej dzielnicy pełnej codziennego zgiełku, dom stoi jak spokojna ściana. Chociaż obszar, na którym się znajduje, nie jest jednym z najbardziej chaotycznych obszarów miasta, istnieje wyraźny kontrast między tą “betonową skrzynią” a otaczającym ją środowiskiem.
Jako znane miejsce w Osace, określane jako “Głębokie Południe”, ta dzielnica była miejscem, w którym Ando rozpoczął swoją karierę jako architekt. Od końca lat 60. do początku lat 70. architekt głęboko angażował się w tworzenie przestronnych przestrzeni mieszkalnych w ciasnych obszarach. Było to wyzwanie dla określenia swojej tożsamości jako architekta, zmierzenie się z trudnymi komponentami: tradycją i nowoczesnością, pragnieniami klientów z ograniczonym budżetem, wymaganiami codziennego życia oraz estetyką w mieście, które wciąż miało silne azjatyckie tradycje.
Dom Azuma został zbudowany na działce o powierzchni 57,3 m², a jego całkowita powierzchnia użytkowa wynosi 64,7 m². Składa się on z trzech równych części: dwóch wnętrznych przestrzeni i patio. Budynek, w swoim układzie przestrzennym, skupia się na otwartym patio i jest podzielony na trzy przestrzenie.
Ando zwraca uwagę na powiązanie człowieka z naturą w swoich projektach. W projekcie Azuma House mieszkańcy są angażowani w naturę. Na przykład, aby dotrzeć do kuchni i łazienki, mieszkańcy muszą przejść przez odkryte patio, doświadczając wiatru, deszczu lub obserwując niebo. Otwarte patio jest miejscem kontaktu z naturą, które umożliwia dostęp światła, powietrza, deszczu, chłodu i ciepła, a także obserwowanie chmur i słońca.
Fasada budynku jest surowa i ozdobiona jedynie odsłoniętym betonem, co stało się charakterystycznym elementem twórczości Ando. Kompozycja elewacji jest osiowo symetryczna, z wejściem pośrodku. Wnętrze zostało podzielone na trzy części: dwie zamknięte przestrzenie o równej wielkości, które zawierają część dzienną, kuchnię i łazienkę na parterze, oraz sypialnię i gabinet na piętrze. Patio jest centralnym punktem domu, oddzielającym poszczególne części.
Patio jest unikalne, ponieważ nie ma możliwości przejścia na drugą stronę budynku bez opuszczenia go na zewnątrz. Tadao Ando broni tego rozwiązania, twierdząc, że przestrzeń jest ważniejsza niż kontrola temperatury(niepojęte myślenie w Europie). Patio stanowi centralną część codziennego życia w domu, oddzielając salon od kuchni-jadalni i łazienki na parterze oraz sypialnię na piętrze. Cały budynek ma ślepą fasadę od strony ulicy, a drzwi są używane tylko do dostępu do wnętrza.
Sypialnie w domu mają betonowe ściany, a jedna ze ścian jest wykonana ze szkła, sięgając od podłogi do sufitu. Otwarte patio jest otoczone betonowymi, szklanymi i łupkowymi ścianami, które odbijają naturalne światło i tworzą złożone cienie.