Ten dom był jednym z pierwszych, który zaczął powrotny trend, polegający na odwróceniu mody modernistów, którzy kierowali się w stronę płaskich dachów. Rozpoczął on modę na archetypiczny dom tradycyjny, tzn. dom bez okapów, gdzie dach przechodzi płynnie w ścianę. Warto zwrócić uwagę na sposób odprowadzania wody z dachu. Został zastosowany kątownik stalowy, którego zakończenie przybiera formę krótkiego zwisającego elementu, pozwalając wodzie spływać po żelbetowej ścianie do niewielkiego, płytkiego baseniku. Wiem, że może się to wydawać dziwne – że woda spływa po ścianie, ale pamiętajmy, że żelbet to materiał, który w dzisiejszych czasach pełni rolę współczesnego kamienia. Spływająca woda tworzy raczej formy przypominające mini-wodospady niż stanowi zagrożenie dla elewacji. Ciekawe spostrzeżenie.
Kto jest autorem ?
ARCHITEKCI: Herzog & de Meuron
FOTOGRAFIA: Margherita Spiluttini, ze strony autorów projektu
Jak Rudin house wyglądało to na etapie koncepcji?
Opis autorski
Zewnętrzny kształt domu można postrzegać jako dom prototypowy. Spadzisty dach, wysoki komin i duże okna przypominają rysunek dziecka. Dach z papy i niewykończone betonowe fasady łączą się ze sobą niemal płynnie, bez nawisów.
Prosty, monolityczny budynek jest narażony na działanie wiatru i pogody; Woda deszczowa spływa po nim niczym po głazie. Niedokończone betonowe ściany elewacji podkreślają wagę i materialność budynku, ale uniesienie go nad ziemię niczym na palach rozjaśnia jego wygląd. Wystające tarasy po bokach domu wzmacniają obraz lekkości i zawieszenia nad krajobrazem. Drzewa owocowe i łąki podkreślają rolniczy charakter ogrodu, który jest ledwo odróżnialny od otaczającego krajobrazu. Wnętrze domu charakteryzuje się kontrastującymi walorami przestrzennymi i materiałami, takimi jak beton, adobe oraz kolorami, takimi jak srebrny i różowy. Szczególnie spektakularne są schody prowadzące na dach.
Herzoga i de Meurona, 1997